Σαν οστεοαρθρίτιδα ορίζουμε το αποτέλεσμα της φλεγμονώδους εκφύλισης των αρθρικών επιφανειών αλλά και του υποχόνδριου οστού των αρθρώσεων.
Τα συμπτώματα εκδηλώνονται με δυσκολία στην στήριξη και την κίνηση, μπορεί να περιλαμβάνουν πόνο στις αρθρώσεις, ευαισθησία, δυσκαμψία αλλά και εμφανές οίδημα της περιοχής της πάσχουσας άρθρωσης.
Τα αίτια είναι ποικίλα. Κληρονομικά, αναπτυξιακά, μεταβολικά και μηχανικά μπορεί να κινήσουν τις διαδικασίες που οδηγούν σε φθορά και απώλεια του χόνδρου. Ως αποτέλεσμα της μειωμένης κίνησης λόγω πόνου, οι περιφερειακοί μύες μπορεί να ατροφήσουν ενώ οι σύνδεσμοι μπορεί να γίνουν πιο χαλαροί.
Η οστεοαρθρίτιδα εμφανίζεται πολύ συχνά στις ηλικιωμένες γάτες. Οι γάτες είναι πολύ ευαίσθητες στην εκφύλιση των αρθρώσεων. Πολλοί ιδιοκτήτες πιστεύουν ότι το ζώο τους κάθεται και κοιμάται πολύ επειδή είναι γέρικο. Όμως στην πραγματικότητα το ζώο προτιμά να μην κινείται γιατί έτσι δεν πονάει.
Οι σκύλοι εμφανίζουν οστεοαρθρίτιδα ανεξαρτήτως μεγέθους, όμως η φθορά των αρθρικών επιφανειών αλλά και η εκδήλωση των συμπτωμάτων είναι πολύ εμφανέστερες και εντονότερες στα μεγαλόσωμα ζώα.
Η οστεοαρθρίτιδα από την στιγμή που θα εμφανιστεί δεν μπορεί να θεραπευτεί αλλά με την έγκαιρη διάγνωση μπορεί να ελεγχθεί, να βελτιωθεί αλλά και να πάψει να εξελίσσεται σε βάρος της ποιότητας ζωής του ζώου.
Η θεραπεία γενικά περιλαμβάνει:
1. Έλεγχο του βάρους. Σε συντριπτικό ποσοστό τα παχύσαρκα ζώα επιβαρύνουν περισσότερο της αρθρώσεις τους. αν το βάρος του ζώου μειωθεί, τα συμπτώματα τα είναι ηπιότερα.
2. Χορήγηση αντιφλεγμονωδών και ενζύμων
Τα αντιφλεγμονώδη ανακουφίζουν από τον πόνο ενώ οι χονδροϊτίνες προσπαθούν να διατηρήσουν υγιείς τις αρθρικές επιφάνειες.
3. Μέτρια αλλά ουσιαστική άσκηση ή και κολύμπι
4. Φυσικοθεραπεία
5. Ενδοαρθρική χορήγηση πλάσματος πλούσιου σε αιμοπετάλια και αυξητικούς παράγοντες. (το θέμα αυτό θα το αναπτύξω σαν ξεχωριστό κεφάλαιο παρακάτω λόγω της σπουδαιότητας του και της παροχής του απο την κλινική μας)